Aart’s eerste stappen binnen CrossFit

De afgelopen jaren heb ik wel wat aan sport gedaan, maar lang niet genoeg. Ik was iets te zwaar en niet bijzonder fit. De drempel om te beginnen met CrossFit was daarom hoog. Mijn aanvankelijke voorstelling van CrossFit was dat ik een zaal zou binnenlopen met alleen maar goed getrainde atleten waarbij ik onmiddellijk door de mand zou vallen als iemand die daar eigenlijk niet thuishoort.

Maar die onjuiste voorstelling verdween al na dag 1. Op de box is namelijk volop ruimte voor zowel de beginneling als de gevorderde atleet. Iedereen is welkom en voor iedereen is een uitdaging op passend niveau te vinden. Je wordt aangemoedigd, niet uitgefoeterd. De sfeer is positief en constructief.

Tijdens coronatijd heb ik veel gewandeld en ik merkte dat dat me goed deed. Maar de rest van mijn lijf bleef achter bij mijn benen. Toen ik op zeker moment in de serie "This Is Us" iemand met overgewicht aan CrossFit zag doen, sprak me dat onverwacht aan. Stevig in de weer met een tractorband en battle ropes leek me verrassend genoeg wel wat. Ik merkte dat ik hunkerde naar beweging. Na er eens met een sportieve collega over van gedachten te hebben gewisseld, besloot ik een proefles te volgen. Als je het niet probeert, zul je immers ook nooit weten of het iets voor je is. Achteraf bezien ben blij dat ik die stap gezet heb. De eerste stap is vaak de moeilijkste.

Voorafgaand aan de proefles had ik telefonisch contact met Joury. Een proefles volgde. Al meteen voelde ik me opgenomen in de groep mensen die en op dat moment was. De high five na afloop van de work-out is geen loos gebaar; het drukt wederzijds respect uit en ik ervaar het ook als een aanmoediging om het vol te blijven houden. Er is altijd een coach aanwezig die aanwijzingen geeft en waar nodig corrigeert. Dat houdt het sporten veilig.

Na de proefles volgden twee fundamentals, een soort basistraining voorafgaan dan de proefmaand. Die eerste maand biedt met 20 lessen naar keuze volop ruimte om je te oriënteren.

Na drie maanden CrossFit zie ik resultaat: ik ben circa acht kilo overtollig lichaamsgewicht kwijtgeraakt (de buik is nog geen keienstraatje maar is al vlakker dan voorheen), heb meer uithoudingsvermogen en ben ok sterker geworden. Dat geeft me de moed om door te blijven gaan want en is altijd ruimte voor verbetering, ook als je dit al jaren doet. CrossFit is buiten wedstrijdverband niet competitief; je neemt het op tegen jezelf. En juist daarin ontdek je dat je vaak veel meer kunt dan je dacht te kunnen. Daar word je ook mentaal sterker van.

“Ik ben nog niet waar ik wil zijn, maar ik ben ook niet meer zoals ik was.’’

De begeleiding is goed. De coaches houden oog op het verloop van de work-out en stellen spontaan een afgeschaalde versie van de work-out voor als dat beter past bij je mogelijkheden, maar wel zo dat je er nog steeds hard voor moet wenken. Je wordt aangemoedigd om je grens te verkennen, maar je zult er nooit overheen geduwd worden; alleen jij kunt je grenzen verleggen. Het geeft beslist een kick wanneer je een persoonlijk record verbreekt.

De community ervaar ik als een prettige groep. Als nieuwkomer hoor je er meteen bij. De sfeer is relaxed. Wie nog aarzelt om het te proberen zou ik willen meegeven om het gewoon een kans te geven. Dat is de enige manier waarop je je ideeën over deze sport tegen het licht kunt houden. Geef het niet na de eerste proefles al op. Doe in elk geval die proefmaand want dan pas kun je echt ervaren of dit wat voor je is. En je zit nergens aan vast.